เวลาล่วงเลยจนถึงค่ำคืน
ฉันจะออกไปหาเธอนะ
ฉันยังคงนอนไม่หลับอีกแล้ว
ในยามค่ำคืนมืดมิด
ฉันจะออกไปรับเธอ
แม้จะพยายามตัดใจเดินจากแต่มันยังคงยากเกินไป
ในห้องที่แสนว่างเปล่า
บรรยากาศอันเงียบเหงา
คงไม่อาจฝืนใจอีกต่อไป
ยืนเดียวดายเพียงลำพัง
แม้กลางวันจะยิ้มกว้างหัวเราะได้ดั่งใจ
พอตกยามค่ำคืนก็กลับมาโดดเดี่ยวอีกครั้ง
ฉันคงจะเปล่าเปลี่ยวใจ
ค่ำคืนแสนว่างเปล่าในทุกวันอยากให้เธอรับเอาใจฉันไป
เวลาล่วงเลยจนถึงค่ำคืน
ฉันจะออกไปหาเธอนะ
ฉันยังคงนอนไม่หลับอีกแล้ว
ในยามค่ำคืนมืดมิด
ฉันจะออกไปรับเธอ
แม้จะพยายามตัดใจเดินจากแต่มันยังคงยากเกินไป
ไม่อยากให้ถึงยามกลางคืน
อย่าขโมยเวลาแสนสุขของฉันไปเลย
รักฉันให้สุดหัวใจ
ฉันไม่อยากจะกลับบ้านเพียงลำพัง
เกลียดเวลากลางคืนแสนเหงา
เกลียดค่ำคืนนี้ด้วยเช่นกัน
อิจฉาพระจันทร์ที่ได้เฝ้ามองเธอ
เหล่าภาพถ่ายที่คอยเติมเต็มฉัน
เธอเป็นดั่งอาหารมื้อดึกที่นึกถึงในยามกลางคืน
พอถึงยามเช้าเธอก็ควรต้องกลับไปนอน
สำหรับฉันแล้วเวลากลางคืนแทบไม่มีความหมาย
อรุณสวัสดิ์นะ
เราคือคนที่หลีกเลี่ยงยามกลางคืนมา ฝันดีล่ะ
วินาทีที่ใจของเราประสานกัน
ราวกับความทรงจำแห่งแสงอรุณสาดส่อง
และทำให้เราเอาชนะคืนแสนยาวนานได้
เวลาล่วงเลยจนถึงค่ำคืน
ฉันจะออกไปหาเธอนะ
ฉันยังคงนอนไม่หลับอีกแล้ว
ในยามค่ำคืนมืดมิด
ฉันจะออกไปรับเธอ
แม้จะพยายามตัดใจเดินจากแต่มันยังคงยากเกินไป
ไม่อยากให้ถึงยามกลางคืน
อย่าขโมยเวลาแสนสุขของฉันไปเลย
รักฉันให้สุดหัวใจ
ฉันไม่อยากจะกลับบ้านเพียงลำพัง
เกลียดเวลากลางคืนแสนเหงา
เกลียดค่ำคืนนี้ด้วยเช่นกัน
อิจฉาพระจันทร์ที่ได้เฝ้ามองเธอ
เติมเต็มกลางคืนมืดมิดด้วยแสงสว่างของพระจันทร์
ใช้เพดานเป็นกระดาษวาดภาพเธอ
ให้เหมือนแสงสว่างของพระอาทิตย์
ปล่อยใจไปให้ไกลแสนไกล
เหมือนจุดเล็กๆที่ค่อยๆเลือนลางหายไป
ถ้าพระอาทิตย์ขึ้นแล้วฉันจะออกไปเจอเธอนะ
เปลี่ยนวันแสนมืดมิดให้ส่องสว่าง
อย่าทำให้ฉันต้องโดดเดี่ยวอีกเลย
ละลายความเหงาไปกับท้องฟ้าอันว่างเปล่า
เวลาล่วงเลยจนถึงค่ำคืน
ฉันจะออกไปหาเธอนะ
ฉันยังคงนอนไม่หลับอีกแล้ว
ในยามค่ำคืนมืดมิด
ฉันจะออกไปรับเธอ
แม้จะพยายามตัดใจเดินจากแต่มันยังคงยากเกินไป
ไม่อยากให้ถึงยามกลางคืน
อย่าขโมยเวลาแสนสุขของฉันไปเลย
รักฉันให้สุดหัวใจ
ฉันไม่อยากจะกลับบ้านเพียงลำพัง
เกลียดเวลากลางคืนแสนเหงา
เกลียดค่ำคืนนี้ด้วยเช่นกัน
อิจฉาพระจันทร์ที่ได้เฝ้ามองเธอ