Po flisje per veren, me thuaj a erdhi vjeshta?
E zeza e vodhi te bardhen nga zemra ime.
po vrisja veren teksa mbaja duart e tua
sa shume qe u ftova nga kjo ngrice
Ndonjehere, eshte e veshtire te kuptosh
kjo zemer eshte nje miresi e verber
kur bie ne te, fundoset njeriu
Ndonjehere, zgjedh te mos e shoh friken Brenda meje
merre prej meje e fundose nese mundesh
Sikur dashuria ishte e pafundme?
Qaj, qaj teksa keta sy po te shohin per here te fundit
besome ne fytyren tende qendron nje ``lamtumire``
Nese zgjohem nga ky makth, a do te ndryshonte bota?
Zemra ime kupton, kupton dhe qan serish...