[Πρώτο verse]
Αν ήθελα να ξέρω με ποιον έβγαινες
όσο έλειπα, θα σε είχα ρωτήσει
Είναι το είδος του κρύου, θολώνει το τζάμι του παρμπρίζ
αλλά το ένιωσα όταν πέρασα από δίπλα σου
Υπάρχει ένας πόνος μέσα σου, που τοποθετήθηκε εκεί από τον πόνο μέσα μου
Αλλά, αν είναι το ίδιο για εσένα,
είναι το ίδιο για εμένα
[Ρεφρέν]
Οπότε μπορούμε να πούμε ότι είμαστε πάτσι
Μπορείς να με αποκαλέσεις ''μωρό μου'' για το σαββατοκύριακο
Αυτή είναι η γαμημένη εποχή, σημείωσέ το
Μένω στο σπίτι των γονιών μου
και ο δρόμος που δεν ακολούθησα φαίνεται πολύ ωραίος τώρα
Και πάντα οδηγεί σε εσένα και στη γενέτειρά μου
[Δεύτερο verse]
Πάρκαρα το αυτοκίνητό μου ακριβώς ανάμεσα στον Μεθοδιστή
και το σχολείο που ήταν δικό μας
Οι γιορτές παραμένουν σαν κακό άρωμα
Μπορείς να τρέξεις, αλλά μέχρι ένα σημείο
Και εγώ απέδρασα, θυμάσαι πώς με έβλεπες να φεύγω;
Αλλά, αν είναι εντάξει για εσένα, είναι εντάξει για εμένα
[Ρεφρέν]
Μπορούμε να πούμε ότι είμαστε πάτσι
Μπορείς να με αποκαλέσεις ''μωρό μου'' για το σαββατοκύριακο
Αυτή είναι η γαμημένη εποχή, σημείωσέ το
Μένω στο σπίτι των γονιών μου
και ο δρόμος που δεν ακολούθησα φαίνεται πολύ ωραίος τώρα
Ο χρόνος περνά, ακατάστατος όπως η λάσπη στα λάστιχα του φορτηγού σου
Τώρα μου λείπει το χαμόγελό σου, άκουσέ με
Θα μπορούσαμε απλώς να κάνουμε βόλτα με το αυτοκίνητο
και ο δρόμος που δεν ακολούθησα φαίνεται πολύ ωραίος τώρα
Και πάντα οδηγεί σε εσένα και στη γενέτειρά μου
[Bridge]
Κοιμόμαστε τη μισή μέρα, έτσι, για χάρη των παλιών καιρών
Δεν θα σου ζητήσω να περιμένεις αν δεν μου ζητήσεις να μείνω
Οπότε θα επιστρέψω στο Λος Άντζελες και στους υποτιθέμενους φίλους
που θα γράψουν βιβλία για εμένα, αν τα καταφέρω ποτέ
Και θα αναρωτιέμαι για τη μοναδική ψυχή
που μπορεί να καταλάβει ποια χαμόγελά μου είναι ψεύτικα
Και η καρδιά που ξέρω ότι ραγίζω είναι η δική μου
γιατί αφήνω το πιο ζεστό κρεβάτι που γνώρισα ποτέ
Μπορούμε να πούμε ότι είμαστε πάτσι,
αν και φεύγω
Και θα είμαι δικιά σου για το σαββατοκύριακο
Αυτή είναι η γαμημένη εποχή
[Ρεφρέν]
Μπορούμε να πούμε ότι είμαστε πάτσι
Μπορείς να με αποκαλέσεις ''μωρό μου'' για το σαββατοκύριακο
Αυτή είναι η γαμημένη εποχή, σημείωσέ το
Μένω στο σπίτι των γονιών μου
και ο δρόμος που δεν ακολούθησα φαίνεται πολύ ωραίος τώρα
Ο χρόνος περνά, ακατάστατος όπως η λάσπη στα λάστιχα του φορτηγού σου
Τώρα μου λείπει το χαμόγελό σου, άκουσέ με
Θα μπορούσαμε απλώς να κάνουμε βόλτα με το αυτοκίνητο
και ο δρόμος που δεν ακολούθησα φαίνεται πολύ ωραίος τώρα
Και πάντα οδηγεί σε εσένα και στη γενέτειρά μου
[Outro]
Και πάντα οδηγεί σε εσένα και στη γενέτειρά μου