"Хто ты ёсць, - сказаў мне пан, -
Каб біў табе паклон?
То проста кот у інным плашчы -
Вось праўда, што я расказаў.
Пунсовы плашч ці залаты,
А кіпцюры адны.
І даўжыня, і вастрыня
Такія ж, як твае".
Так гаварыў, ён гаварыў,
Кастамэрскі пан.
Але пустынны хол дождж заліў ураз -
Вось так ён і сканаў.
Але пустынны хол дождж заліў ураз,
Й ніхто не чуў, што ён казаў.