Τα προαιώνια πνεύματα, στην πλάκα του πεπρωμένου, με τη Θεία πένα,
έγραψαν τη σκοτεινή μου μοίρα.
Ξέρω ότι δεν θα με κάνει τίποτα να γελάσω σε αυτόν τον κόσμο
Όρισαν (τα πνεύματα) κάθε μέρα μου να έχει χιλιάδες πτυχές δυστυχίας.
Ξέρω ότι δεν θα με κάνει τίποτα να γελάσω σε αυτόν τον κόσμο
Όρισαν (τα πνεύματα) κάθε μέρα μου να έχει χιλιάδες πτυχές δυστυχίας.
Όσοι αγαπούν τον κόσμο δεν είναι άγιοι, δεν είναι ψυχή μου,
Όσοι εγκαταλείπουν την ζωή δεν είναι τρελοί.
Ο άνθρωπος δεν απέχει πολύ από τη λύπη,
Γιατί αυτά (τα πνεύματα) όρισαν (έγραψαν) για τον καθένα μας την μοίρα του (τους καημούς του).
Ο άνθρωπος δεν απέχει πολύ από τη λύπη,
Γιατί αυτά όρισαν για τον καθένα μας τους καημούς του.
Τι υπάρχει στο τέλος αυτής της αγάπης; Στο τέλος,
οι αναμνήσεις θα ταξιδεύουν στα μέρη της αγαπημένης (του αγαπημένου).
Ο καθένας στη δική του χώρα και στην ζεστασιά του
(Αλλά) Δεν ξέρω για μας ποια χώρα όρισαν (έγραψαν τα πνεύματα).
Αν η τύχη μπορούσε να με βοηθήσει εδώ
Αν κουνήσω το χέρι μου σε αυτήν (αυτόν) που αγαπώ, αναρωτιέμαι τι θα πουν;
Δεν ξέρω αν είναι μοίρα ή το πεπρωμένο.
Εμένα (τα πνεύματα) μου όρισαν μια άπιστη γυναίκα (έναν άπιστο άνδρα).
Δεν ξέρω αν είναι μοίρα ή το πεπρωμένο.
Εμένα (τα πνεύματα) μου όρισαν μια άπιστη γυναίκα (έναν άπιστο άνδρα).
Αυτοί που έγραψαν την ιστορία του Μετζνούν και της Λεϊλά,
σημείωσαν τον Sümmani σε μιαν άκρη (για να μην το ξεχάσουν).
Αυτοί που έγραψαν την ιστορία του Μετζνούν και της Λεϊλά,
σημείωσαν τον Sümmani σε μιαν άκρη (για να μην το ξεχάσουν).