Claudio Mattone - 'Na canzuncèlla dóce dóce

Aggio girato ‘o munno sótto e ‘ncòppa’

e cammenanno so’ arrivato ccà.

Me pòrto sèmpe appriésso ‘o pianofòrte

pecché nun saccio sta’ sènza sunà…

Facìteme cantà ‘na canzuncèlla

che a tutti quanti vòglio dedicà.

Vòglio cantà ‘na canzuncèlla dóce dóce

che parte ‘a Nàpoli e luntano vo’ arrivà,

‘na canzuncèlla ca facésse truvà pace

a tutta ‘a gènte ca ‘int’ ‘a pace nun ce sta,

‘na canzuncèlla ca trasésse dint’ ‘o còre,

putésse fa rummóre pe’ chi nun vo’ sentì,

‘na canzuncèlla che dicésse a tuttequante

vulìteve cchiù bbène e i’ so’ cuntènte.

Me piàceno ‘e guagliùne ‘nnammurate,

si ‘e vvéco astritte astritte ‘e s’ abbraccià,

pecché se vònno bbène uno cu’ ll’ àto

e ‘nziéme tutta ‘a vita vònno sta’.

Guagliù, basta ‘nu pòco ‘e sentimènto

e po’ ccantà cu’ mme chi vo’ cantà…

Jàmmo a ccantà ‘na canzuncèlla dóce dóce

che parte ‘a Napoli e luntano vo’ arrivà,

‘na canzuncèlla ca facésse truvà pace

a tutta ‘a gènte ca ‘int’ ‘a pace nun ce sta,

‘na canzuncèlla ca trasésse dint’ ‘o còre

putésse fa rummóre pe’ chi nun vo’ sentì,

‘na canzuncèlla che dicésse a tuttequante

vulìteve cchiù bbène e i’ so’ cuntente.

(Finale):

‘Na canzuncèlla ca trasésse dint’ ‘o còre,

putésse fa rummóre pe’ chi nun vo’ sentì,

‘na canzuncèlla che dicésse a tuttequante

vulìteve cchiù bbène e i’ so’ cuntènte.