Beyoğlu'ndan Dolmabahçe'ye Taşınan Bir Aralık Akşamı lyrics

Sus pus olmuş, puslu bir İstanbul muydu yüzün,

yoksa çok bildik hüzünler mi taşınmıştı yüzüne

Dolmabahçe'de çay tadında...

Divit ucuyla yazılmış bir aşkın sureti vardı avuçlarında,

tarih bir başka iklimin kıvamını gösteriyordu.

Ben rehnedilmiş yelkovan gibi... hani akrep'i seven ama

yüreği takvim yokuşlarında...

Sinemada elinin elimde terleyişinin bir anlamı olmalı,

sesinin sesimde yankılanmasının...

sanki perdedekine üzülmüş ya da sevinmişsin de

tesadüfen akmış yüzün içime...

Yalan! Sen perdeye bakıyorsun, fikrin benim seyir defterimde..

ve ben amerikanca bir filmi kürtçe seyrediyorum...

Kadın Beyoğlu'nun bir kış akşamında,

üstündeki deri montun sahibine küs, soğukluğundan

muzdarip yürüyordu... Adam da... Yürümek hiçbir şeyi

çözmüyordu, bazı Aralık akşamlarında... Parmağında

yaralı bir öyküyü taşıyordu adam... Kadının yüzünde

bir hüzün... Hüzünlü aralık akşamında bir yüzük...

Yüzüğün yüzünde dünya güzeli bir kadının kehaneti...

... Soğuğun ve karanlığın vehameti!

Hayatı, bir başkasının pantolonu gibi, küçültülmüş,

daraltılmış... İlk sahibinin o pantalonla yaşadığı şeyler,

yani pantolonu pantolon yapan anılar, bazı ilkbahar

bereleri yüzünden yapılan yamalar, ter tüketen

yazlar... Hepsi daraltılmış... Yaşananlara bir beden

büyük geliyor artık hayat!

Bir aşkı paylaşmak için çok geç, bir paylaşıma aşık

olmak içinse erken... Beni sevda yerimden vurdu yine

zaman... Şimdi sana söylenecek tek cümle:

Bende sana yetecek kadar ben kalmadı...