Амфетамин [Amfetamin] [Greek translation]

Σουρθήκαμε στο τραμπολίνο

Δεν είσαι πια η ίδια και η μνήμη μου καταστράφηκε

Οι μέρες μας κρατάνε

την ζεστασιά που η αμφεταμίνη σκότωσε μέσα σου

Πεθάναμε πολύ νέοι

Όλα εκεί έμοιαζαν ξεχωριστά

Νοικιαζόμενα δωμάτια που ήταν αρκετά για μας

Έλα να το κάνουμε όπως πριν , έλα , πάμε

Συγκεντρώσαμε κάτι φλεγόμενο

Έλα , ανέπνευσε σε αυτή την σκόνη

Νιώθαμε όμορφα , με όλη αυτή την ανοησία

Η χημεία δεν είναι δηλητήριο ούτε ακριβή , τίποτα για τσακωθούμε .

Μια πουτάνα και ένας ηλίθιος , φαντάσου αυτό το τάντεμ

Πεθαίναμε κάθε μέρα αλλά το ρολόι έκανε τικ τακ , τικ τακ

Κοπελιά , που κατευθύνεσαι τόσο ήσυχα με αυτόν ?

Δεν υπήρχε πια η ζέστη για δυο

Η αμφεταμίνη πήρε ότι είχαμε

Η πόλη πνίγηκε στη μέση των διαφημιστικών και των βιτρινών

Και αυτοί που ήταν μαζί μου βυθίστηκαν , πνίγηκαν

Οι στόχοι μας χάθηκαν στον χρόνο

Η αγάπη κάποιου άλλου δεν θα σε ζεστάνει

Οι λέξεις σαν ηλεκτρισμός ανέχτηκαν τόσο όσο μπόρεσαν

Αλλά δεν υποφέρω πια .

Σταμάτα με , σταμάτα ,

αγάπη μου , αμφεταμίνη

Ποιόν αγαπάει ? Χώρισε την αγάπη

Με ποιον είχα τραβηχτεί , πνιγμένος με το ερωτοφάρμακο , πόνος ή δηλητήριο ?

Εσύ ή εγώ ? Ποιός φταίει ?

Ποιός?

Ο παράδεισος είναι κόλαση για μας

Τα συναισθήματα απομακρύνθηκαν

Ήμασταν προορισμένοι να χάσουμε . Να πέσουμε

σαν σταγόνες βροχής

Όλος ο κόσμος είναι μόνο για σένα

Εμείς χωρίσαμε τον παράδεισο

Δεν υπήρχε πια η ζέστη για δυο

Η αμφεταμίνη πήρε ότι είχαμε

Η πόλη πνίγηκε στη μέση των διαφημιστικών και των βιτρινών

Και αυτοί που ήταν μαζί μου βυθίστηκαν , πνίγηκαν

Τράβαγε χέρια , γελούσε όλη την ώρα,

ειλικρινά

Κοιτούσαμε τον ουρανό σαν τον πάτο της θάλασσας

Καπνίζαμε , συχνά ήμασταν ήσυχοι, διασκεδάζαμε

Πόσο ησυχία επισκίασε την πόλη , ήμασταν ψηλά

Με απαλή φωνή με καλούσε , με χάιδευε .

Την πίστευα μέχρι το τέλος , τι άλλο είχε απομείνει ?

Έσερνε μια ρόδα στα χείλια της , γυρνούσε , παίρνοντας φρέσκο αέρα τώρα

Μας τραβάει στο παράθυρο σαν δήθεν σκύλα

λυπηρά καλωσορίζω την άνοιξη

Στο κρύο δωμάτιο είναι ο πονεμένος σφυγμός ξέπνοος ?

Ονειρευτήκαμε παιδικά όνειρα μετά την απόπειρα να αγνοήσουμε τον εθισμό

Γιατί κλαις , μωρό μου , δάγκωσες τα κατακόκκινα χείλη σου ?

Θυμάσαι όταν ερωτευτήκαμε , θυμάσαι όταν πετάξαμε ?

Τώρα τα χέρια μας είναι συνδεδεμένα στις λεκιασμένες αλυσίδες της ευτυχίας

ποιος έχει ένα πρόσωπο αμφεταμίνης

Δεν υπήρχε πια η ζέστη για δυο

Η αμφεταμίνη πήρε ότι είχαμε

Η πόλη πνίγηκε στη μέση των διαφημιστικών και των βιτρινών

Και αυτοί που ήταν μαζί μου βυθίστηκαν , πνίγηκαν