Οικογενειακή υπόθεση [Ikogeniaki ipothesi] lyrics

Αντώνης:

Ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς πέρασε ο καιρός,

μια ζωή κουβάλαγα βαρύ σταυρό δικό μου.

Κι αν θέλεις να μιλήσουμε, πάρε στο κινητό,

θα το `χω αφήσει ανοιχτό μες στ’ αυτοκίνητό μου.

Γιάννης:

Διπλανό μου οικόπεδο, έρημο κι αδειανό,

στο παλιό στρατόπεδο μόνος μου τριγυρνώ.

Γουστάρω που τα είπαμε, μα πώς να πούμε κι άλλα

απ’ το καρτοτηλέφωνο που σου τηλεφωνώ;

Ρεφρέν (μαζί):

Κάπου κάπου να μου γράφεις και μια κάρτα,

το παρόν ποτέ δεν είναι αρκετό.

Πριν τελειώσουμε, τελειώνει η τηλεκάρτα,

δεν προφταίνω να σου πω πως σ’ αγαπώ.

Αντώνης:

Ποτέ μας δε φερθήκαμε σαν φίλοι εμείς οι δυο,

δεν αναφερθήκαμε ποτέ στα περασμένα.

Κι εκείνη που αγαπήσαμε τη συναντάω εδώ,

σε μια φωτογραφία μας με αγκαλιά εσένα.

Γιάννης:

Μη μου στέλνεις πράγματα ούτε κι επιταγές,

από νωρίς χαράματα πέφτουν οι διαταγές.

Μα εσύ ποτέ δε σήκωνες ούτε το σταθερό σου

και να μιλάω μ’ άφηνες με τηλεφωνητές.

Ρεφρέν (μαζί:

Κάπου κάπου να μου γράφεις και μια κάρτα,

το παρόν ποτέ δεν είναι αρκετό.

Πριν τελειώσουμε, τελειώνει η τηλεκάρτα,

δεν προφταίνω να σου πω πως σ’ αγαπώ.