I анёл – я,
I я – д'ябал,
Часам – паміж імі я.
Дрэнна, колькі можа быць (Я настолькі дрэнная),
І добрай магу быць (І добра – магчыма).
I часам – мільён я фарбаў,
I (…часам) – чорна-белая,
Я – ўсе крайнасці.
Паспрабуй ацаніць (зразумець), –
Не/Цi зможаш ты.
Ўсё гэта я – і я...
Асаблівая!
I – прыгожая!
Я – выдатная, яркая, нястрымная!
I часам – жаласна!
I я – нікчэмная!
Так характэрна ўсё гэта для
Мяне...
Тая, хто самаупэўнена;
Няўпэўненасць ж – гняте.
Маю ўсе адказы, –
Не спасцiгла iх яшчэ.
Самой сабой люблю быць,
Адной быць не хачу,
То поспех, то – абвал… (Вышэй я, і нiжэй).
Тут i часткай запал,
Часткай i план,
Частка ўсiх штук, з якiх – ўся я...
Асаблівая!
I – прыгожая!
Я – выдатная, яркая, нястрымная!
I часам – сумная!
I – жалю вартая!
Так сімвалічна ўсё… гэта для
Мяне...
Супярэчнасцяў – мільён я!
Ў учынках – сэнсу няма!
Часам я – ідэальна (бездакорна)!
Але часам – кашмар!
Не ўпэўнена падчас (ўраз), а хто ж – я!
Але асобная!
I – прыгожая!
Я – выдатная, яркая, нястрымная!
I часам – сумная!
I – жалю вартая!
Так сімвалічна ўсё… гэта для
Мяне...
Я – адменная!
I – прыгожая!
Я – выдатная, яркая, нястрымная!
I часам – сумная!
I – жалю вартая!
Так сімвалічна ўсё гэта для…
Мяне...
I часам – жаласна!
I я – нікчэмная!
Так характэрна ўсё гэта – для…
Мяне...