Addio mondo crudele [Polish translation]

Och, okrutny świecie, pora się żegnać.

Może nigdy nie powróci do cyrku

ten klaun, który na twarzy miał

śmieszną maskę,

a w swym sercu miał płacz.

Śmiała się ze mnie, biednego klauna,

ta, która rzekła mi: „Będę cię kochać”.

Ja ją kochałem, a gdy pracowałem

ze szczęściem w sercu, z uśmiechem, oszukała mnie.

Frunąc tam, w górze, uśmiechała się,

lecz nie do mnie, nie w moją stronę.

Zobaczyłem, że mój świat nie jest jej światem;

zostawiła mnie na zawsze samego, tak samotnego.

Och, okrutny świecie, pora się żegnać.

Odejdę, by nie musieć umrzeć.

Zmyłem już klauna z mojej twarzy,

a swoje serce obróciłem w lód

i chcę zapomnieć tę, która pewnego dnia mnie zdradziła,

chcę się obronić

przed kolejną taką miłością.

Fruwając tam, w górze, uśmiechała się,

lecz nie do mnie, nie w moją stronę.

Zobaczyłem, że mój świat nie jest jej światem;

zostawiła mnie na zawsze samego, tak samotnego.

Och, okrutny świecie, pora się żegnać.

Odejdę, by nie musieć umrzeć.

Zmyłem już klauna z mojej twarzy,

a swoje serce obróciłem w lód

i chcę zapomnieć tę, która pewnego dnia mnie zdradziła,

chcę się obronić

przed kolejną taką miłością.