Έξω στ' άγρια, ανεμοδαρμένα βαλτοτόπια
Κυλιόμασταν και πέφταμε στις πρασινάδες
Η ιδιοσυγκρασία σου, σαν τη ζήλια μου:
Φλογερή, άπληστη.
Πώς τόλμησες να μ' αφήσεις,
Όταν λαχταρούσα να σε κατακτήσω
Σε μίσησα, αλλά και σ' αγάπησα.
Εφιάλτες κάθε βράδυ,
Μου είπαν ότι θα χάσω τη μάχη
Άφησε με πίσω σου, στα ανεμοδαρμένα, ανεμοδαρμένα
Ανεμοδαρμένη Ύψη
Εγώ είμαι, Χίθκλιφ, η Κάθι σου
Γύρισα σπίτι, κρυώνω τόσο πολύ!
Άσε με να μπω απ' το παράθυρο
Εγώ είμαι, Χίθκλιφ, η Κάθι σου
Γύρισα σπίτι, κρυώνω τόσο πολύ!
Άσε με να μπω απ' το παράθυρο
Ω, πώς σκοτεινιάζει! Πόσο μοναχικά είναι
στον άλλο κόσμο, μακριά από σένα
Μαραζώνω, το μερτικό μου στον κόσμο
Πέφτει στο κενό χωρίς εσένα
Θα γυρίσω, αγάπη μου,
Άγριε Χίθκλιφ, μόνο μου όνειρο,
Μόνε μου αφέντη
Πολύ καιρό περιπλανήθηκα μες στη νύχτα
Θα γυρίσω στο πλευρό του, να φέρω την τάξη
Θα γυρίσω σπίτι, στα ανεμοδαρμένα, ανεμοδαρμένα
Ανεμοδαρμένα Ύψη
Εγώ είμαι, Χίθκλιφ, η Κάθι σου
Γύρισα σπίτι, κρυώνω τόσο πολύ!
Άσε με να μπω απ' το παράθυρο
Εγώ είμαι, Χίθκλιφ, η Κάθι σου
Γύρισα σπίτι, κρυώνω τόσο πολύ!
Άσε με να μπω απ' το παράθυρο
Ω! Δωσ' τη μου
Άσε με ν' αρπάξω την ψυχή σου
Έι! Δωσ'τη μου
Άσε με ν' αρπάξω την ψυχή σου
Ω! Δωσ' τη μου
Άσε με ν' αρπάξω την ψυχή σου
Έι! Δωσ'τη μου
Άσε με ν' αρπάξω την ψυχή σου
Με ξέρεις, εγώ είμαι, η Κάθι σου!
Εγώ είμαι, Χίθκλιφ, η Κάθι σου
Γύρισα σπίτι, κρυώνω τόσο πολύ!
Άσε με να μπω απ' το παράθυρο