J'appuie sur la gâchette [Turkish translation]

Yalnız, karanlıkta, geçmişimle, hatırlamağa çalışıyorum, neşeleri ve bu hayatın monotonluklarını neden çektiğimi.

İlk günlerden daha çok vazgeçmiş, gençliğimin beyaz seneleri çarpıldı.

Ve geleceği, hee, geleceği aklıma bile almak istemiyorum

Hayatım bomboş, ve yinede, hayır, seçmedim. O kadar ki şimdiki zaman hiçlik içinde.

Her halde herşey doğdum gün başladı, olmadığımı yaptıran iyi periyle karşılaşmadığım gün. Ondan dolayı bağzen, hayat şans veren insanları kıskanıyorum.

Ama ben, maahlesef orada değilim.

Ve ondan yoksun, kim için savaşım?

Zaten nakaratı biliyorum ama gücüm yok.

Hayatla sevgilim boşanmayla sonuçtu.

Bende yolumu kaybetmemek için, en güzel idili tanımak isterdim, arzuyu, ihtirası. Şimdiden şehri terketmek, bir adada yalnız kalmak, bunun yerine hayatım geçiyor, sokuluyor ve kaçıyor, evsiz.

Her zaman başimı kaldırdım, dizlerim çökülü olunca bile ama bu akşam savaşmaktan yorgunum ve ciddice herşey ile kesmeği düşünüyorum.

Kışın geldi, sanki ölüm buradaydı, yanımda.

Soğukluk cildimi parçalıyor, istemediğim bu hayat gibi.

Düşüncelerimde kaybolmuş ve yakınmalarım durmuyor.

İşte bu gün, patlayacağım, kaderimden kaçamayacağım.

Ruhum streste, beynim basınçta sanki kendimi verdiğim sinir savaştan çökülmüş. Katlanmak, acımasız ve aralıksız bir şekilde : işte budur hayatım.

Geleceğin rengi boz ve ruhumun rengi simsiyah.

Kendimi anlatmağı çalışmıyorum, ne de kendimi duydurmayı, sürüyü takip ediyorum ve sırtımda bir numara yazılıdır. Metro, iş, beynim dezenfekte olmuş, benim son kaçamağım bu kelimelerde.

Kırk senenin kırıklığı karamsarlığın işığında geçirdim, bana inana bilirsin, aynada izler bırakır.

Sinir hücrelerim etkilenmiş, kalbim etkilenmiş, savaşmaktan yorgunum, şu kaderime ve başarısız bir hayata katlanmaya.

İşte budur yalnız kaldığmın nedeni, yalnız kafamda, serbest, köle olmağa serbest, yani kendimi geri çekilmeğe, kafamı patlatıp bu estet düyadan kaçmak için.

Tamam, haydi, net stop ediyorum, tetiğe basıyorum.