Αντέχω τον σπόρο της καταστροφής
Μια χρυσή εποχή μετατράπηκε σε πέτρα
Ηλύσια Πεδία* σε σκόνη
Για αυτό, ένα τραγικό ταξίδι
Ένα όραμα μιας αγκαλιάς που πεθαίνει
Σκορπισμένη γη
Σιωπή
Εκεί θρήνησε η Εχωνία
Βυθίζομαι μέσα στη σιωπηλή άμμο
Πεσμένος είμαι,
Στη μοναξιά μιας αθετημένης υπόσχεσης
Έκλαψα μόνος
Το έμπυρά μου είναι ένα σημάδι
Από τη μνήμη της όμορφης ζωής της
Για πάντα ήταν το όνομά της
Η εκπλήρωση χάθηκε σε μια ζωή λύπης
Η περίτεχνη ειρήνη θα με κάλυπτε
Όπως θα πεθάνω τώρα
Για μια τελευταία ευχή