Με βραχεία κεφαλή ενός ευγενούς πουλαριού
Που ακριβώς στο τέρμα χαλαρώνει το βήμα
Και όταν γυρίζει μοιάζει να λέει:
«Μην ξεχνάς, αδερφέ,
Εσύ ξέρεις ότι δεν πρέπει να παίξεις»
Με βραχεία κεφαλή, νταλκάς μιας μέρας
Για εκείνη την κοκέτα και χαμογελαστή γυναίκα,
Που όταν ορκίζεται χαμογελώντας
Την ψεύτικη της αγάπη
Καίει σε μια φωτιά όλη την αγάπη μου.
Με βραχεία κεφαλή
Όλες οι τρέλες της•
Το στόμα της που φιλάει
Σβήνει τη λύπη,
Καταπραΰνει την πίκρα
Με βραχεία κεφαλή
Αν εκείνη με ξεχνά
Τι με νοιάζει να χάσω
Χίλιες φορές τη ζωή μου•
Γιατί να ζω;
Πόσες απογοητεύσεις, με βραχεία κεφαλή,
Ορκίστηκα χίλιες φορές, δεν επιμένω ξανά
Αλλά αν μια ματιά με πληγώσει στο πέρασμα της
Το καυτό της στόμα θέλω πάλι να φιλήσω.
Φτάνουν οι κούρσες, τέλειωσαν τα τυχερά παιχνίδια
Ένα λυσσώδη αγώνα δε θα ξαναδώ
Αλλά αν ένα καλό άλογο
Γίνεται σίγουρο στοίχημα την Κυριακή
Παίζω τον εαυτό μου ολόκληρο, τι να κάνω;
Με βραχεία κεφαλή
Όλες οι τρέλες της•
Το στόμα της που φιλάει
Σβήνει τη λύπη,
Καταπραΰνει την πίκρα
Με βραχεία κεφαλή
Αν εκείνη με ξεχνά
Τι με νοιάζει να χάσω
Χίλιες φορές τη ζωή μου•
Γιατί να ζω;