Dön [Dutch translation]

Jouw afwezigheid werd groter, als een berg

Op mij gegooid als een val van netten

Tijd is geen medicijn, gewend raken aan het branden

Zelfs als alle andere al zijn uitgebrand

Zoals iets wat nooit dooft

Wie weet hoeveel lentes, zomers, hefst en winters er voorbij zijn gegaan.

Ze zeggen maanden en seizoenen

Er zijn jaren voorbij gegaan en dat ik zonder jou was

Ze zijn opgegroeid, het zijn al bomen geworden

In de schaduw van de zaadjes die wij geplant hadden

Zijn we in de dagen en nachten veel moeilijkheden tegengekomen

Kom terug, ik kan het niet langer aan

Kom terug, wat een overdosis aan eenzaamheid

Verschijn gewoon opeens, niet geplant

Kom op, kom terug, kom terug zonder leugens

Mijn ogen zijn gesloten op de wegen die steeds doorgaan

De hoop houdt niet op, ik wacht op iets onmogelijks

Ik vraag me af of het me op een dag zal vinden, een wonder

Dus ik bid, ik bid