Menuda [Polish translation]

Pomyśl o mnie, maleńka, pomyśl o mnie,

gdy czarownice będą cię drażnić rankiem.

Nie uczynię zimna bardziej ciepłym,

ani kawy z mlekiem bardziej słodką,

lecz pomyśl o mnie,

maleńka,

pomyśl o mnie.

Pomyśl o mnie, gdy nie przyślą ci pensji

lub przed dziewiątą będą cię trącać w metrze,

i noś mnie

wyhaftowanego na twej bluzce

lub wrysowanego w twój pąsowy uśmiech.

Zawieś mnie

na twoich kolczykach.

Obracaj mnie wraz z pierścionkami

i pozwól mi przyjść z tobą, pozwól mi przyjść.

Pozwól mi pójść tam, dokąd idziesz, pozwól mi tam pójść,

maleńka, wśród radości i bólu,

przytulonemu do wiersza,

który czytasz ukradkiem.

Miasto ziewnie leniwie,

gdy odbijesz kartę1, otworzysz okna w biurze

i wytrząśniesz ptaki,

które wiją gniazdo w twych włosach;

serce ci mówi,

że ptak uwięziony umiera.

One przynoszą mi wśród piór sny i bicie serca,

gdy uderzają dziobami w moje okna

i opowiadają mi

nową historyjkę,

która więdnie wśród czterech ścian.

Ćwierkają,

że wiosna umiera,

gdy nie może iść na spacer.

Pozwól mi przyjść z tobą, pozwól mi przyjść.

Pozwól mi pójść tam, dokąd idziesz, pozwól mi tam pójść,

maleńka, i rozjaśnij swą twarz.

Pomyśl, że jeszcze mamy

szlak wyznaczony przez twe ptaki,

byśmy mogli z nimi odlecieć, ty i ja.

1. kartę zegarową, poświadczającą moment przyjścia do pracy