Nacht van sterren vol
Op 't palet klodders blauw en grijs
Kijken op een zomerdag
Met ogen die het duister in mijn ziel onderkennen
Schaduwen op de heuvels
Schets de bomen, de narcissen
Vat de bries en de winterkilte
in kleuren op het maagdelijk linnen canvas
Nu begrijp ik pas
Wat je mij trachtte te zeggen
Hoe jij boete deed om je gezondheid
Hoe jij trachtte jou van ze te ontdoen
Zij wilden niet luisteren, zij wisten niet hoe
Wellicht misschien nu wel
Nacht van sterren vol
Vlammende bloemen met heldere gloed
Kolkende wolken in paarse nevel
Die Vincent's blauwporseleinen ogen weerspiegelen
Kleuren die van tint veranderen,
Amberkleurige graanvelden in de ochtend, en
Verweerde gezichten door pijn getekend
Worden verzacht onder de zorgvuldige handen van de kunstenaar
Nu begrijp ik pas
Wat je mij trachtte te zeggen
Hoe jij boete deed om je gezondheid
Hoe jij trachtte jou van hen te ontdoen
Zij wilden niet luisteren, zij wisten niet hoe
Wellicht misschien nu wel
Want zij konden niet van jou houden
Maar nog was jouw liefde oprecht
Toen er geen zicht meer was op hoop
Op die met sterren bezaaide nacht
Benam jij je van 't leven zoals geliefden vaak doen
Maar, Vincent, ik had jou kunnen zeggen,
Dat deze wereld nooit bestemd was voor
zo'n beminnelijk iemand als jij
Nacht van sterren vol
Portretten opgehangen in lege zalen
Oningelijste koppen op naamloze muren
Met ogen die de wereld bezien en niet kunnen vergeten
Net als de vreemden die jij ontmoet hebt:
Haveloze mannen in vodden gehuld.
Een zilveren doorn aan een bebloede roos
Ligt vertrapt an geknakt op de ongerepte sneeuw
Ik denk dat ik nu weet
Wat je mij trachtte te zeggen
Hoe jij boete deed om jouw gezondheid
Hoe jij trachtte jou van hen te ontdoen
Zij wilden niet luisteren en luisteren nog steeds niet
Misschien gebeurt dat nooit.