Падение [Padeniye] [Polish translation]

Moje serce przebaczyć mi nie może,

Że, wzleciawszy ku tobie w nieba siwe gromady,

Nagle puściłem ciebie, a ty zaczęłaś stapiać się z niebem.

Moje serce ci przebaczyło - leć sam,

Nie znając drogi, nie stoję na skraju...

Ja nie latam sama - spadam, do cienia się zbliżając.

Jest tak niemożliwym, by się nie potknąć,

By nie uciec od wysokości.

(Oboje) możemy się jeszcze zatrzymać:

Jeszcze krok do linii pozostał1.

Moje serce nie może mnie zrozumieć,

Jak samemu mam szukać dalekich gwiazd blasku?

Zrobiło się swobodniej bez ciebie - poczucie pustki.

Moje serce bez wysokości żyć nie może.

Znów wzlatuję w siwe gromady nieba...

Ile będę musiała zmienić jeszcze serc? Ja nie latam sama...

Jest tak niemożliwym, by się nie potknąć,

By nie uciec od wysokości.

(Oboje) możemy się jeszcze zatrzymać:

Jeszcze krok do linii pozostał.

1. chodzi prawdopodobnie o linię ostrzegającą przed skrajem spadku, jak np. na peronach