Ένας εφιάλτης με σένα
Και θάνατο στην πισίνα
Με ξυπνά στις 2.45
Είμαι ξαπλωμένος στο πάτωμα απ' την προηγούμενη νύχτα
Με έναν ξένο ξαπλωμένο δίπλα μου
Ένας εφιάλτης με σένα
Και θάνατο στην πισίνα
Δε βλέπω παραπέρα απ' αυτό το όνειρο
Το τρεμάμενο χέρι του τρεμάμενου άντρα
Κράτα το στόμα μου
Να μείνει μέσα η κραυγή
Προσπαθώ να σκεφτώ
Για να το καθυστερήσω
Αν μέχρι εδώ πάω
Αν αυτό είναι αληθινό
Πρέπει να δω
Ανάβω τη φωτιά
Και δίπλα μου
Φαίνεται εντάξει
Δε μοιάζει με τίποτα άλλο στη Γη
Φαίνεται εντάξει
Δε μοιάζει με τίποτα άλλο στη Γη
Είναι τόσο απαλό που στην αίσθηση είναι σαν δέρμα
Μου λέει πώς νιώθει κανείς να' ναι καινούριος
Μου λέει πώς νιώθει κανείς να' ναι καινούριος
Χιλιάδες φωνές ψιθυρίζουν πως είναι αλήθεια
Μου λέει πώς νιώθει κανείς να' ναι καινούριος
Και κάθε φωνή ανήκει
Κάθε φωνή ανήκει σε σένα