4 marzo 1943 [Greek translation]

Λένε ότι ήταν ένας όμορφος άντρας

και ήρθε, ήρθε από τη θάλασσα

μιλούσε μια άλλη γλώσσα

όμως ήξερε ν' αγαπάει

Και εκείνη τη μέρα πήρε την μητέρα μου

πάνω σε ένα όμορφο λιβάδι,

την πιο γλυκιά ώρα

προτού σκοτωθεί

Έτσι έμεινε μόνη στο δωμάτιο,

το δωμάτιο στο λιμάνι

με το μοναδικό (της) φόρεμα

κάθε μέρα πιο κοντό

Και μολονότι δεν ήξερε τ' όνομα

και ούτε καν τη χώρα

με περίμενε σαν δώρο αγάπης

από τον πρώτο μήνα

Συμπλήρωνε τα δεκαέξι της χρόνια

εκείνη τη μέρα η μητέρα μου

τους στίχους του καπηλειού

τους τραγούδησε σαν νανούρισμα

Και σφίγγοντάς με στο στήθος που ήξερε

ήξερε για τη θάλασσα

έπαιζε τη γυναίκα

με το μωρό που έπρεπε να φασκιώσει

Και ίσως ήταν από παιχνίδι

ή ίσως από αγάπη

που ήθελε να με ονομάσει

σαν τον Κύριο μας

Η ανάμνηση από την σύντομη ζωή της

η πιο ζωντανή ανάμνηση

είναι όλα σε αυτό τ' όνομα

που κουβαλώ μαζί μου

Και ακόμα και τώρα που παίζω χαρτιά

και πίνω κρασί

για τον κόσμο του λιμανιού

ονομάζομαι Θείο βρέφος

(Επαναλάβετε τον τελευταίο στίχο άλλες δυο φορές)