Κανένας δε γνωρίζει πού οδηγεί η κλίμακα
Θα χάσεις αυτό που αγαπάς πιο πολύ
Δεν είσαι μόνος σου σε τίποτα
Δεν είσαι μοναδικός όσον αφορά το θάνατο
Αισθάνομαι αποξενωμένη μια φορά στο τόσο
Αποκοιμάμαι διαβάζοντας επιστημονική φαντασία
Θέλω να πετάξω πάνω στο ασημένιο σου καράβι
Να αφήσω τη μητέρα μου να κρεμαστεί και την
Αδελφή μου να καθίσει
Ξεκινάει τώρα
Οι μέρες είναι μεγάλες τώρα
Οι ανατολές και τα ηλιοβασιλέματα
Κι ένας διεστραμμένος νους
Αν πρέπει να φύγω πρώτη,
Θα το κάνω με τους δικούς μου όρους
Κουράστηκα με τους προδότες
Που αλλάζουν συνεχώς συμμάχους
Ήτανε φίλοι μου
Μην περιφέρεσαι αφότου αθετηθεί η υπόσχεση
Ειδάλλως θα βρίσκεσαι εκεί όπου θα κάνουν την επόμενη
Φίλα τα πόδια του τσαρλατάνου
Μία ελευθερία στη φαντασία
Όλα τα υπόλοιπα είναι προβλέψιμα
Κάνεις ότι μπορείς το χιόνι για να λιώσεις
Κάνε τους κόμπους για να συγκεντρωθείς
Συνέχισε να τραβάς, εκείνο το σκοινί θα σπάσει
Θα καλωσορίσουμε τη νέα εποχή
Βαμμένη με χρώματα μάχης
Φώτα από τη ζούγκλα ως τον ουρανό
Δες τώρα, ένα αστέρι εκρήγνυται
Μοιάζει πολύ με ένα πορτοκάλι με κόκκινη σάρκα
Δε σε κάνει να θες να κλάψεις
Πολύτιμε φίλε μου;
Θα το καταλάβω όταν επιτέλους τελειώσει;
Όλη αυτή η ζωή είναι μία παραίσθηση
Δεν είσαι μόνος σου σε τίποτα
Δεν είσαι μόνος σου στην προσπάθεια
Μόνος σου να μείνεις