Mia cara madre, sta pe trasì Natale
e a stà luntano chiù me sape amaro:
cómme vurria allummà duje tre biancale,
cómme vurria senti' nu zampugnaro.
Ê ninne mie facìtele 'o presèpio
e a ttàvola mettite 'o piatto mio:
facite, quanno è 'a séra d'a Vigìlia,
cómme si ‘mmiézo a vuje stésse pur' io.
E ce ne còsta làcreme st'Amèrica
a nuje napulitane:
pe nuie, ca ce chiagnimmo 'o ciélo 'e Napule,
cómme è amaro stu ppane.
Mia cara madre, che sso', che sso' 'e denare ?
pe chi se chiagne 'a patria nun so' niénte.
Mo tèngo quacche dòllaro e me pare
ca nun so' stato maje tanto pezzènte.
Me sònno tutte 'e nnòtte 'a casa mia
e d'e criature meje ne sento 'a vóce,
ma a vuje ve sònno cómm'a na Maria
cu 'e spade 'mpiétto 'nnanze 'o Figlio 'ncróce.
E ce ne còsta làcreme st'Amèrica
a nuje napulitane:
pe nuie, ca ce chiagnimmo 'o ciélo 'e Nàpule,
cómme è amaro stu ppane.
M'aite scritto che Assuntulélla chiamma
chi l'ha lassata e sta luntana ancòra.
Che v'aggi’a dì, si 'e figlie vònno 'a mamma,
facìtela turnà chélla signóra.
J’ no, nun tòrno, me ne rèsto fòra
e rèsto a faticà pe tutte quante.
Jo ca aggio pèrzo patria, casa e onóre,
jo so' carne 'e maciéllo, so' emigrante
E ce ne còsta làcreme st'Amèrica
a nuje napulitane:
pe nuie, ca ce chiagnimmo 'o ciélo 'e Nàpule,
cómme è amaro stu ppane.