Tərtəmiz idi sanki dünya, gözlərimi açdığım anda
Heç düşünmədən inandım nağıl dadında sabahlara
Yalanlar ortasında qaldı bütün uşaqlıq xatirələrim
Çizgi romanlardan kənarda bir qəhrəman tapa bilmədim
Bu qədər xoşbəxt olmasaydı kaş bütün yuxularım
Həmişə suallar soruşdum amma cavablarını ala bilmədim
Həmişə yalan danışırmış hər zaman yalan
Qovuşa bilmədi heç ayrılanlar, nağıllar gerçək olmadı
Aşiq olduğum küçələrdə heç kim danışmadı
Amma şəhər heç susmadı həmişə ağladı həmişə ağladı....
Son bir ümid versə biri
Və gözəl olacaq br gün hər şey desə
Mən inanaram bəlkə də bu yalana
Mən də alışaram gözlərimi qapamağa
Bir yol görünsə uzaqlarda işıqlar altında bitən
Mələklər alsa məni aparsa qaranlığa təslim olmadan
İşgəncə gördü asfaltlar, yarıqlarına qan doldu
Qalıqlar arasında neçə uşağın xəyalları yoxa çıxdı?
İnsan niyə özünü unutdu özündən əl çəkdi?
Hansı yolda neçə kişi bir heç uğruna canını itirdi?
Həmişə yalan danışırmış həmişə yalan
Ayrılanlar heç qovuşmadı, qulaq asdığım nağıllar heç gerçək olmadı
Heç kim düşündüyüm qədər məsum qalmadı, dava dayanmadı ölüm azalmadı
Son bir ümid versə biri
Və gözəl olacaq br gün hər şey desə
Mən inanaram bəlkə də bu yalana
Mən də alışaram gözlərimi qapamağa