Küçük bir kasabada yaşadığım bir kabus gördüm.
Küçük hayallerin kırıldığı yer.
Ve nadiren kelime telaffuz ediliyor.
Sana ulaşmaya çalıştım ama bütün yollar kapandı.
Ve böylece yağmur o küçük kasabaya ilk tanelerini göndermeye başladı.
Bu küçük kasabada.
Küçük insanların söyleyecek çok az şeyi vardı.
Onların sözleri kısaltılmış
Gerçekten önemli gözükmüyordu.
Ve çok uzak olduğunu hissetmiştim.
Ama sonra içimdeki küçük bir ses bana dedi ki;
''Buradan asla uzaklaşmayacaksın''
Ve 1 2 3 yine sen kaybedensin.
Tabi ki nasıl belirttiğin önemsiz.
Hep şansızdım.
Yani gerçekten söylenecek bir şey kalmadı.
Hepsini atıyorum.
Farklı düşüncelerimiz vardı fakat şimdi herkes aynı düşünüyoruz.
Bir diğerimize asla bakmadık
Özellikle de diğeri acı çektiğinde.
Birden seni gördüm sandım.
Ama sadece başka bir yüzdü.
Ufuk boş biryere bırakılmış
İnsan ırkından uzak
Ve 1 2 3 yine sen kaybedensin.
Tabi ki nasıl belirttiğin önemsiz.
Hep şansızdım.
Yani gerçekten söylenecek bir şey kalmadı.
Hepsini atıyorum.
Ve 1 2 3 yine sen kaybedensin.
Hep şansızdım.
Yani gerçekten söylenecek bir şey kalmadı.
Hepsini atıyorum.