3. Oktober '91 [Turkish translation]

kentin üzerinde alışılmadık bir bayram havası

ne trafik var ne de gürültü, tramvayın rayları belirsiz biçimde parlıyor

sabah güneşinde, pastırma yazı mutluluğu

dükkanlar kapalı, bayraklar dingin

yirmi dört yıldır dökümhanede çalışıyor Mehmet

yirmi dört yıldır her gün buraya geliyor

bugün acelesi yok. geçerken bir TV mağazasının vitrininde gösterileri izleyebilir

monitör duvarında kaçıncı kezdir konuşuyor başkan

ve konu hukuk ve özgürlük- bu ülkedeki herkes için

yaşamının yarısından fazla süredir burada çalışıyor

iki kızı ve bir oğlu Ruhr bölgesinde büyüdü

arkadaşları sever onu, sakin ve vicdanlı biri

üç odalı bir ev, bir Ford Escort, evet başardı Mehmet

fazla mesaiden aldığı parayla bir kez de Türkiye'ye gitti.

bir sarhoş dokunur ona, küçük bir itme

ve sonra geri döner boşboğazlık ederek, bira kokusuyla ve terli

Mehmet arkasında parlayan bıçağı görmez

ve nedensiz bir deli gibi yabancı bıçaklar onu

ve resim koyu kızıla döner bir taş gibi yere düşer o

ya caddedeki insanlar? hepsi görmüştür olayı

hepsi saygıdeğer vatandaşlar, onun çevresinde toplananlar

hiç biri yardım etmedi ona, hiçbirinin aklına gelmedi

ona yardım etmek, sakinleştirmek, hiçbiri eğilmedi onun yanına

ve televizyonda birlik şarkıları söylüyorlar

ve ambulans geliyor uzun bir süre sonra

onun biraz önce yattığı yerde sargı bezini temizliyorlar

ve aslında bugün herkes için iyi bir gündü

ama saat dörtteki haberlerden beri gün hiç de iyi değil artık

çünkü yalnızca acı ve hüzün var, ve ben ağlamak istiyorum