Lisboa menina e moça [Polish translation]

Na zamku kładę łokieć

Na Alfamie spoczywa mój wzrok

I tak rozplątuję kłębek

błękitu i morza

Na Ribeirze opieram głowę

Tej poduszce na łóżku Tagu

Z pościelą naprędce wyhaftowaną

W batyście pocałunku

Lizbono, dziewczyno, dzieweczko, dziewczyno

Światłem, które widzą me oczy, tak czysta

Twymi piersiami są wzgórza, o, handlarko rybami

Wołanie, które mnie ciągnie do drzwi, czułości ma

Miasto wyhaftowane ściegiem światła

Ręcznik rozciągnięty na brzegu morza

Lizbono, dziewczyno, dzieweczko, kochana

Miasto-kobieto mojego życia!

W Terreiro wpadam na Ciebie

Ale w Graçie widzę Cię nagą

Kiedy ogląda Cię gołąb, uśmiecha się

Jesteś ulicznicą!

I w najwyższej dzielnicy marzenia*

Składam fado takie, jakie umiałem stworzyć

Okowita z życia i drzewa poziomkowego

Która sprawia, że śpiewam

Lizbono, dziewczyno, dzieweczko, dziewczyno

Światłem, które widzą me oczy, tak czysta

Twymi piersiami są wzgórza, o, handlarko rybami

Wołanie, które mnie ciągnie do drzwi

Miasto wyhaftowane ściegiem światła

Ręcznik rozciągnięty na brzegu morza

Lizbono, dziewczyno, dzieweczko, kochana

Miasto-kobieto mojego życia!

Lizbona mojej miłości, rozpostarta

Miasto moimi rękoma rozebrane

Lizbono, dziewczyno, dzieweczko, kochana

Miasto-kobieto mojego życia