Кожнаму патрэбен якар, --
Каб утры́млівáў б яго.
За кагосьці --
Стымул – змагацца,
Бо свет вялікі ж для аднаго.
Я/Былá самотнай час тамý нейкi.
I мне здавалась, -- Бога няма...
А глянуў ты вачамi, як/што неба, --
Маё нявер'е абярнулася ў прах.
Мяне ты знаеш (Ты добра знаў мяне), --
Не важна мне -- хтось бы ìншы й знаў.
Не/Нямá -- значэння ніякага, о-о-о..,
Пакýль мяне любіш,
Пакуль мы -- ёсць з табою -- разам.
Паміж намі нéшта --
Як цябе сустрэла я.
Й бό ёсь ў нас давéрнасць,
А ніхто ж не думаў так…
Эй, кажы, цiверыш ты́..?
Ці верыш ты ў лёс, адкажы́?
Бо я -- ўсё, як тады́,
Калі былό -- ты/табе -- дваццаць тры.
Бόг знае, -- дόбра я танчу,
Рух ног маiх -- пад йго/яго музыку.
Але был час, -- шукаць(/-ла) (прасіць) й адказу,
Бо мéлiўчынкі йго -- загáдкавы рух.
А начамі я слёзы лìла,
Упэўненáй, -- нішто не змянiць.
З'явіўся ж ты, і ўбачыла ўсмешку,
Нiбы анёл цудоўны (прыгожы, дзiвосны) ты быў.
Мяне кранýў ты,
Як ствόраны для мянé, о-о!
Наканавáны як мне (Былό прызнáчана б мне), о-о!
Я ўпэўненá была -- палюбіш..,
Павінны быць заўжды мы разам.
Паміж – мець нам нешта --
Як цябе сустрэла я.
Й бо ёсь ў нас iмкнéнне,
Хоць ніхто не думаў так…
Кажы, цi верыш ты..?
Ці ты верыш ў лёс, скажы?
Бо я -- так, як ранéй,
Калі было табе дваццаць тры.
Ўпéўнена жыла, але памы́лiлáсь --
Так былό -- часткай быў -- недахопнай.
Магла бы жыць і без цябе, але -- журба!
Ты ж прыйшоў, і жыццё стала лёгкая!
Трывог цяпер няма,
Журбот цяпер няма…
Паміж нас б'юць iскры --
Як сустрэла я цябе.
Й бо ёсь -- у нас блiзкасць,
А ніхто ж не разумеў…
Адкажы, цi верыш ты..?
Ці ты верыш ў лёс, скажы?
Бо я -- як i тады,
Калі быў ты -- малады́.