Empty Chairs at Empty Tables [Dutch translation]

MARIUS:

Dit verdriet is niet te delen

Deze wond doet altijd pijn

Lege stoelen, lege tafels

Nu mijn vrienden niet meer zijn

Hier onstond de revolutie

Hier onstaken zij de vlam

En ze zongen van een toekomst

Van een toekomst, die nooit kwam

Bij die tafel in de hoek daar

Vormden zij een nieuwe staat

En zij zongen daar hun hymne

Oh ik hoor ze weer

Een hymne, die hun doodslied werd

Daar op de barrikade

Eenzaam bij de eerste dageraad

Ik moest leven, jullie sterven

Vergeef me dat het zo moest zijn

Dit verdriet is niet te delen

Deze wond doet altijd pijn

En hun schaduw achter 't venster

En hun schaduw op de grond

Lege stoelen, lege tafels

Waar wij sloten ons verbond

Was het alles waard te sterven?

Dat 's een vraag die dringt en dwingt

Lege stoelen, lege tafels

En geen vriend die ooit meer zingt