yuvam kurulu,
ama ben içinde tek başımayım.
kapı sırtıma kapanır
sonbahar rüzgarı penceremi tıklatır
ve yine benim için ağlar adeta.
gece fırtına,
gündüz ise sis.
güneş tamamiyle donmuş.
yaşanmış acılar
geçiyorlar nasılsa
hepsi terketsin bırak!
yuvam kurulu
ama ben içinde tek başımayım.
kapı sırtıma kapanır
sonbahar rüzgarı penceremi tıklatır
ve yine benim için ağlar adeta.
bunun adı kader,kaderden hiçbir şey dileyemem!
bildiğim bir şey versa o da;benden sonra
rüzgarın nasıl sesleneceğidir!