Γυρίζω από την δουλεία στις 2:00 π.μ.
Και κάθομαι με μια μπύρα
Ανοίγω την τηλεόραση
Και τότε αναρωτιέμαι: Γιατί είμαι εδώ;
Είναι άσκοπο κι ασήμαντο
Και με κατέκλυσε
Και για μια ακόμα φορά, αναρωτιέμαι:
Είναι αυτό το μόνο που υπάρχει για 'μένα;
Εδώ είμαι πάλι
Κοίτα με πάλι
Εδώ είμαι πάλι
Μόνος μου
Προσπαθώντας σκληρά να δω
Τι υπάρχει για εμένα
Εδώ είμαι και πάλι
Μονάχος μου
Η ζωή φαντάζει τόσο αξιολύπητη
Μακάρι να μπορούσα να τ' αφήσω όλα πίσω
Αυτήν την καρέκλα από καμβά, αυτό το κρεβάτι,
Αυτούς τους τοίχους που καταρρέουν στο μυαλό μου
"Κάνε υπομονή για κάτι καλύτερο"
Αυτό ακριβώς σε σέρνει μέσα στην βρωμιά
Απλά εγκαταλείπεις, ή συνεχίζεις;
Και προσπαθείς ν αντέξεις τον πόνο;
Εδώ είμαι πάλι
Κοίτα με πάλι
Εδώ είμαι πάλι
Μόνος μου
Προσπαθώντας σκληρά να δω
Τι υπάρχει για εμένα
Εδώ είμαι και πάλι
Μονάχος μου!