Μόλις βγει το φεγγαράκι
μοιάζει τροπικό νησάκι
το σεντόνι μας,
πέτα τώρα τα μαχαίρια
να κυλίσουνε τ’ αστέρια
στο μπαλκόνι μας.
Να μπορούσα πριν μου λείψεις
τις κλωστούλες κάθε θλίψης
να σου έλυνα,
για να δω φωτιά και λαύρα
στα ματάκια σου τα μαύρα,
τα πανσέληνα.
Να μ’ αγαπάς, να λάμπεις σαν παιδάκι
και θα τη βρεις μαζί μου την Ιθάκη
να μ’ αγαπάς, να μ’ αγαπάς,
να μ’ αγαπάς, καημούς να ξεγελάμε
πολύ μικρή η ζωή για να πονάμε
τόσο μικρή, να μ’ αγαπάς.
Όταν στο κορμί σου λιώνω
τ’ όνειρό σου σημειώνω
μες στο χάρτη μας,
για να `ρθουν κρυφά τα βράδια
πόλεις, φώτα και καράβια
στο κρεβάτι μας.
Μου σωπαίνεις και τρομάζω
την ψυχή σου κουβεντιάζω
με κατάνυξη,
κι όπως το φιλί σου κλαίω
μη με κάνεις να σου κλαίω,
μπήκε άνοιξη.
Να μ’ αγαπάς, να λάμπεις σαν παιδάκι
και θα τη βρεις μαζί μου την Ιθάκη
να μ’ αγαπάς, να μ’ αγαπάς,
να μ’ αγαπάς, καημούς να ξεγελάμε
πολύ μικρή η ζωή για να πονάμε
τόσο μικρή, να μ’ αγαπάς.