Εδώ έχω ξαπλώσει στο κρεβάτι του νοσοκομείου,
Πές μου, αδελφή μορφίνη, πότε θα με επισκεφτείς ξανά.
Δεν νομίζω οτι μπορώ να περιμένω τόσο πολύ
Όπως βλέπεις, δεν είμαι και τόσο δυνατή.
όλοι οι άλλοι ασθενείς λένε οτι δεν έχουν δεί κάποιον με τέτοιο πόνο,
Πές μου, αδελφή μορφίνη, πότε θα με επισκεφτείς ξανά;
Δεν νομίζω οτι μπορώ να περιμένω τόσο πολύ,
Όπως βλέπεις, ο πόνος μου είναι τόσο δυνατός.
Η κραυγή απο το ασθενοφόρο ηχεί στο αυτί μου.
Πές μου, αδελφή μορφίνη, πόσο καιρό είμαι ξαπλωμένη εδώ;
Τι κάνω σαυτό το μέρος;
Γιατι ο γιατρός δεν έχει πρόσωπο;
Δεν μπορώ να συρθώ στο πάτωμα.
Δεν βλέπεις, αδελφή μορφίνη, απλά προσπαθώ να γλυτώσω.
Αυτό μου δείχνει οτι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Σε παρακαλώ, αδελφή μορφίνη, γύρνα τον εφιάλτη μου σε όνειρο.
Δεν μπορείς να δείς οτι μαραίνομαι γρήγορα
και αυτή θα είναι η τελευταία μου ευκαιρία.
Σε παρακαλώ, ξαδέλφη κοκαίνη, άπλωσε τα κρύα χέρια σου στο κεφάλι μου.
Αδελφή μορφίνη, καλύτερα να στρώσεις το κρεβάτι μου
επειδή ξέρεις και ξέρω πως το πρωί θα έχω πεθάνει,
και δεν μπορείς να κάτσεις απλά και να βλέπεις τα καθαρά άσπρα σεντόνια
βαμμένα στα κόκκινα.