Το δικό μας κράτησε
Όσο κρατάν 2 ψαράκια από πάγο
σε ένα ουίσκι με παγάκια
Αντί να προσποιηθεί,
ή να με συντρίψει με ένα ποτήρι ζήλεια
άρχισε να γελά
Ξαφνικά με είδα
σαν ένα σκύλο του κανένα
που γαβγίζει στις πόρτες του ουρανού,
Μου άφησε ένα νεσεσέρ με προσβολές,
το μέλι στα χείλη
και πάχνη στα μαλλιά
Είχαν δίκιο
οι ερωμένες μου
στο ότι πριν
ο κακός ήμουν εγώ,
Με μια εξαίρεση
αυτή την φορά
εγώ ήθελα να την αγαπήσω
και αυτή όχι
έτσι έφυγε
μου άφησε την καρδιά μου
γυμνή
και μένα στα γόνατα
Από το ταξί
και κάνοντας μια υπερβολή,
μου έστειλε δυο φιλιά
ένα για κάθε μάγουλο.
Κι εγώ γύρισα
στην κατάρα
του συρταριού χωρίς τα ρούχα της
στον αφανισμό
των μπαρ
στις φτηνές
πόρνες
και στο κρασί
La ina
πληρώνοντας τους λογαριασμούς
των ανθρώπων χωρίς ψυχή
που χάνουν την γαλήνη τους
με την κοκαΐνη
χάνοντας το μυαλό μου
σπαταλώντας
τα λεφτά και την ζωή μου
την ξέχασα λίγο λίγο
θεωρώντας την χαμένη
Κι έτσι εγώ
για να μην πνίξω
την Μαρία με λουλούδια
για να μην την πολιορκήσω
με την ανθολογία μου
των κρύων σεντονιών
και των άδειων κρεβατοκάμαρων
για να μην την αγοράσω
με φτηνά κοσμήματα
ούτε να είμαι η μαριονέτα
που πάει με το πλήθος
με την αδελφότητα
των κατηγορητών των πάντων
τόσο την αγαπούσα,
που άργησα να μάθω
να την ξεχάσω, 19 μέρες
και 500 νύχτες
Είπε γεια σου και αντίο,
και το χτύπημα της πόρτας ακούστηκε
σαν ένα ερωτηματικό
Υποπτεύομαι ότι έτσι
με εκδικιόταν, με την λησμονιά
ο Έρωτας
Δεν ζητώ συγνώμη
Για τι πράγμα; Αν είναι να με συγχωρέσει
γιατί πια δεν την ενδιαφέρω…
πάντα είχε το μέτωπο πολύ ψηλά
την γλώσσα πολύ μακριά
και την φούστα πολύ κοντή
Με εγκατέλειψε
όπως εγκαταλείπονται
τα παλιά παπούτσια
κατέστρεψε το γυαλί
των γυαλιών μου για μακριά
πήρε από τον καθρέφτη
την φτυστή εικόνα της
και πήγα, τόσο σαν ταυρομάχος
στα σοκάκια
των τυχερών παιγνιδιών και του κρασιού
που χτες, ο μπράβος
με πέταξε από το καζίνο
του Τορελοδόνες
Τι μεγάλη λύπη,
θα απαρνιόμουν την Θεία Μετάληψη,
την στιγμή
που θα μου το ζήταγε.
Κι έτσι εγώ
για να μην πνίξω
την Μαρία με λουλούδια
για να μην την πολιορκήσω
με την ανθολογία μου
των κρύων σεντονιών
και των άδειων κρεβατοκάμαρων
για να μην την αγοράσω
με φτηνά κοσμήματα
ούτε να είμαι η μαριονέτα
που πάει με τους πολλούς
κατηγορώντας
τους πάντες
τόσο την αγαπούσα,
που άργησα να μάθω
να την ξεχάσω, 19 μέρες
και 500 νύχτες ... κτλ