Τετάρτη βράδυ απ 'το δυάρι, γέλια κουβέντα και μουσική
απ' το μπαλκόνι ένα φεγγάρι, σα να μου γνέφει θα ξαναρθεί
πρέπει να πέσω, πρέπει να αντέξω όλου του κόσμου τις ενοχές
το πρόσωπό σου, τα σ' αγαπώ σου, τις μεθυσμένες μας αναπνοές...
Έχει μια ψύχρα αυτή η Τετάρτη, ένα παράπονο αυτή η ζωή
μόνο τα μάτια σου μου λένε κάτι, η θύμησή σου με κρατάει ζωντανή...
Τετάρτη βράδυ σε περιμένω, νιώθω τους δίπλα μου μες στα φιλιά
ένα τηλέφωνο χτυπάει ξένο, τρέχω κι ας ξέρω πως δε με αφορά
πρέπει να πέσω, πρέπει να αντέξω, αυτό το σώμα που με πονά
πρέπει μωρό μου να σε φορέσω, σα χίλια ηρεμιστικά...
Έχει μια ψύχρα αυτή η Τετάρτη, ένα παράπονο αυτή η ζωή
μόνο τα μάτια σου μου λένε κάτι, η θύμησή σου με κρατάει ζωντανή...