Zaman-ay [Qayran elim] {Заман-ай [Қайран елім] } [Transliteration]

Ұлдарыңның қайда кеткен құрығы,

Қыздарыңның қайда кеткен бұрымы?

Мейiрiмге зарықтырған заман-ай,

Заман-ай, заман-ай,

Туған жердiң ылайланды тұнығы.

Қайран елiм, қайран жерiм қор болған-ай,

Жомарттығы сор болған-ай,

Жарылыстан көз ашпаған далам-ай.

Қираттық та ата-баба мазарын,

Қасiреттiң тарттық ендi азабын.

Қоң етiңдi ойып берген, заман-ай,

Заман-ай, заман-ай,

Көсiлетiн көрпең қайда, қазағым?

Қайран елiм, қайран жерiм қор болған-ай,

Жомарттығы сор болған-ай,

Жарылыстан көз ашпаған далам-ай.

Неге бiздер у iшемiз суаттан,

Неге бiздер ажыраймыз тұяқтан?

Туған жердi тоздырғанша, заман-ай,

Заман-ай, заман-ай,

Неге жерге кiрмеймiз бiз ұяттан?

Қайран елiм, қайран жерiм қор болған,

Жомарттығы сор болған-ай,

Жарылыстан көз ашпаған далам-ай.