Pencereden gelen ışık gözümü alıyor
Gözlerini kapat
Beni buraya sürükledi
Rüzgarın estiği yere
Kendim olmak istiyorum
Bu cehennemden ayrılmak
Dışarı çıkayım
Lütfen
Kalp ve zihnin ortasında takılı kaldım
Zamanın yakala, hayallerini bul, git
Ve ben de
Düşüyorum
Yere oturuyorum
Durmayı düşünüyorum
Artık yapamıyorum
Hazır olduğumda
Yüksek sesle kükrerim
O çatışmaydı ama bu savaşın kendisi
Sana ne olduğumu göstereceğim
Zorluğa göğüs gereceğim
Korkularım var ama onlarla yüzleşeceğim
Ve sana ne olduğumu göstereceğim
Ateşle dolu bir kalp
Bir savaşçı görüyorum
Gününe göre değişen bir havam var
Bazen en iyisi olduğumu unutuyorum
Kendimi zorluyorum, kalbimi rafa kaldırıyorum
Çünkü bazen sevilme ihtiyacımı unutuyorum
Şimdi unut
Karanlıkta saklı tüm anılar
Çünkü o günleri aşacağımı biliyorum
Düşüyorum
Yere oturuyorum
Durmayı düşünüyorum
Artık yapamıyorum
Hazır olduğumda
Yüksek sesle kükrerim
O çatışmaydı ama bu savaşın kendisi
Işık, karanlıktan daha parlak
Derler ki bazı anlar vardır, hayatın boyunca gelişini kollarsın
Gece geçtikten sonra parlak gün yeniden ışıldar
Gün ne kadar karanlıksa o kadar ışıldarsın
Sakın Korkma
Ve korkmuyorum çünkü bugün