Totti lyrics

[Verse 1]

Πώς να μ' αλλάξω;

Μεγάλωσα στο κάστρο, έφυγα για λίγο, μα μ' οδήγησε το άστρο στο κατόπι.

Πιάσ' τον μαλάκα σου και κάν' τον να σηκωθεί απ' τη θέση μου, γιατί έφερα μαζί μου τον προδότη.

Αυτή η φορά θά 'ναι σαν πρώτη· γράφω με καύλα έφηβου κι υπομονή δεσμώτη.

Σα να παίζω τόπι, τα αίματα στα γόνατα είν' η νιότη, ξέρουν πως θα τιμήσω τη φανέλα σαν τον Totti.

Στην πλατεία το χορεύουν, όταν βγω, και στα σπίτια ό,τι πω, το κάνουν δόρυ, γιατί ξέρω την argot που ψάχνουν όλοι.

Γι' αυτό και με θυμάται αυτή η πόλη, γι' αυτό και μου θυμώνει που αργώ.

Γι' αυτό επιστρέφω πιο γυμνός από ποτέ, γι' αυτό και δείχνεις πιο ρηχός από ποτέ.

Γι' αυτό ό,τι γράφω δεν ξεχνιέται, σα να σου μπαίνουν πέντε, ενώ έχεις έρθει για tête-à-tête.

[Bridge]

Πώς να το κάνουμε;

Εδώ που όσο σου γράφω οι ρυτίδες δε θά 'ρθουνε, μα έχει χαλάσει η μάσκα μου.

Πώς να το κάνουμε;

Παιδιά που δεν πετάξανε λένε πως τεμπελιάζουμε, αλλά γλυκοκοιτάν την μπάλα μου. Και στό 'χω πει· αυτό το προσωπείο είναι ντροπή, μα δεν το βγάζω, φοράω τα καλά μου κι ετοιμάζω ένα CD.

Κι η μάνα μου να δει πως γίνομαι ο καλύτερος απ' όλους, αν βουλιάξω.

[Verse 2]

Γιορτάζω λύπες με κρασί και βάσανα με βάσανα, γι' αυτό αποφεύγω τα κατάματα, μα ξέρω πως, αν τό 'χα γράψει λίγο πιο νωρίς, θα τό 'χανε κάνει άγαλμα, αλλά ξέρεις ποιος είμαι και το πώς τά 'κανα.

Ακόμα καπνίζω σαν παιδί κι ακόμα αγαπάω σαν ελάττωμα, μα με καμαρώνει σα Σπαρτιάτισσα, όταν γυρνάω με την ασπίδα μου στο χέρι και τα μάτια πεντακάθαρα. Έχω δυο φίλους που συμπληρώνουν τη φάλαγγα και μια σκηνή που όλο κουνάει την ουρά της, όταν ακούει να τραγουδάω αυτά τα τραύματα, όταν ακούει πως επιστρέφει ο κανακάρης.

Δε θέλω σύγκριση καμία, θέλω να ξεψυχήσουμε μαζί στη συναυλία.

Κι είναι σημαντικό σαν τελευταία ευκαιρία και στ' ορκίζομαι· θά 'ναι μοναδικό, σαν ευτυχία.

[Bridge]

Πώς να το κάνουμε;

Εδώ που όσο σου γράφω οι ρυτίδες δε θά 'ρθουνε, μα έχει χαλάσει η μάσκα μου.

Πώς να το κάνουμε;

Παιδιά που δεν πετάξανε λένε πως τεμπελιάζουμε, αλλά γλυκοκοιτάν την μπάλα μου. Και στό 'χω πει· αυτό το προσωπείο είναι ντροπή, μα δεν το βγάζω, φοράω τα καλά μου κι ετοιμάζω ένα CD.

Κι η μάνα μου να δει πως γίνομαι ο καλύτερος απ' όλους, αν βουλιάξω.