Tak niedawno był maj, byliśmy tak szczęśliwi,
uśmiechnięci i tkliwi. Któż te dni znów ożywi?
Chłodną rękę swą daj, spójrz mi w oczy i powiedz:
czy mnie kochasz? Ja wiem: to jest złudą i snem.
Jesienne róże, róże smutne herbaciane,
jesienne róże są jak usta twe kochane.
Drzewa w purpurze ostatni dają nam schron,
a serca biją jak dzwon na jeden ton.
Jesienne róże szepcą cicho o rozstaniu;
jesienne róże mówią nam o pożegnaniu.
I w liści chmurze idziemy przez parku głusz.
Jesienne róże więdną już.
Jesienne róże szepcą cicho o rozstaniu;
jesienne róże mówią nam o pożegnaniu.
I w liści chmurze idziemy przez parku głusz.
Jesienne róże więdną już.