Αν είχα φτερά σαν το περιστέρι του Νώε
Θα πέταγα πάνω από το ποτάμι προς αυτόν που αγαπώ
Στο έπακρο, γλυκέ μου, στο έπακρο
Είχα έναν άντρα, που ήταν μακρύς και ψηλός
Κουνούσε το σώμα του σαν μπάλα κανονιού
Στο έπακρο, γλυκέ μου, στο έπακρο
Θυμάμαι, ένα απόγευμα μέσα στη βροχή
Και στη καρδιά μου υπήρχε ένας φρικτός πόνος
Στο έπακρο, γλυκέ μου, στο έπακρο
Το λασπωμένο ποτάμι τρέχει λασπωμένο και άγριο
Δε μπορείς να πειράξεις το αγέννητο παιδί μου
Στο έπακρο, γλυκέ μου, στο έπακρο
Τόσο σίγουρος όσο τα πουλιά που πετάνε ψηλά
Τη ζωή δεν αξίζει να τη ζεις χωρίς αυτόν που αγαπάς
Στο έπακρο, γλυκέ μου, στο έπακρο
Στο έπακρο, γλυκέ μου, στο έπακρο