02:19 AM, Psychosis [Turkish translation]

Bu şehir kimsenin yurdu değil

Ve ben bir yerlerdeyim

Dün gece'de sıkışıp kaldım

Dehşet verici rüyalarımda

Kilitli odalarda kayboldum,

Bu duvarlar sanki bir tabut

Bir andan diğerine

Rüyalar hayatım oluyor

Sessiz vuruşlar alt kattan gelmeye devam ediyor

Distopyada sonsuza kadar kaybolduk, ama kimin umurunda?

Sana asla söyleyemediğim tüm bu suçlayıcı sözler

Şimdi yıllar ile birlikte gittiler, ama yine seni özlüyorum

Duvarları yık,

Seni çavdar tarlasında yakalayacaklar

Bir adım daha ileride

Boşluk, uçurumun kenarına daha da yaklaşıyor

Köprüleri yak,

Bütün sokaklar bizi yanlış yola soktu

Mahşere giden yola,

Ne yalnız bir yer...

Ellerimizde paramparça inançlar ve kalpler ile

Nedenleri, yolları arıyoruz, bu harabelerin ötesinde

Kollarımızı kaldırıp kanayan yaralarımızla

Şimdi tüm bu kırık hayaller için saygı talep ediyoruz

Kışın sessizliği kulaklarıma sağır edici bir ses gibi geliyor

Geceler sürükleniyor ve gölgeler durmadan uzuyor

Bu ıstırabı anlayamıyorum, ne için?

Sonbahar sığınağımı ne zaman bulacağım, sona geldiğimde mi?