بچگیا [Bachegia] [English translation]

نه نه

نه نه

نه نه نه

دلمون به چی خوش بود

به قصه های باباییو

به خابای با لالاییه مامانیو

دلمون به چی خوش بود

یه اتاریو با ماریو

که یه روز اگه رفتیم

همه میریم پیش بالاییو

من دلم به چی خوش بود

به شب عیدو هزاری نو

ببینم دست کناریمو

تموم شه هر کلاسیو

خط کش جاش رو دستم موند

کاش ورزش باشه هر زنگ

مدادا تو جعبه باشه چند رنگ

کنیم دنیارو نقاشیو

توش تو مال من باشیو

او او او اووو

زود رفت عشقه اون بچگیا

اون روزا مثلشون نه نمیاد

نه نمیاد نه نمیاد

مامان ببخش اگه انظباتم بودش بدترین

اگه اخراجم کردن هرچی باهاشون حرف زدی

ببخش اگه رو گوشی خط بود بم چند بار زنگ زدی

مامان کاش میشد باز به اون خونه برگردیم

که تابستوناش نباید زود صبا پاشد

بعدم تو کوچه تو دولایه با دوتا اجر

زمستونم دم پنجره

منتظره برفه که

انقد بشینه که فردا نشه بره مدرسه

مامان ببخش که اوردم اشکاتو در

اگه نیومدم خونه بعضی شبارو من

کاش بودی هنوز نگران فردامو درس

موند حسرتشو چه زود الان اما گذشت

هنوزم جایی جز زیر پای تو نی بهشت

منم همون پسرت

یک اردیبهشت

که الان هرجا میره روش کلی چشه

مثل نقاشیش تو بچگیا گل میکش (گنده کشه)

دلمون به چی خوش بود

به قصه های باباییو

به خابای با لالاییه مامانیو

من دلم به چی خوش بود

به شب عیدو هزاری نو

ببینم دست کناریمو

تموم شه هر کلاسیو

خط کش جاش رو دستم موند

کاش ورزش باشه هر زنگ

مدادا تو جعبه باشه چند رنگ

کنیم دنیارو نقاشیو

توش تو مال من باشیو

او او او اووو

زود رفت عشقه اون بچگیا

اون روزا مثلشون نه نمیاد

نه نمیاد نه نمیاد

از بچگیم دیدیم ما هرچی

میگفتن میری اخر

شدم دیدی اخر کی

بگو دیدی یا نه

از بچگیم چیزی یادم نیس

نه چیزی یادم

از بچگیم چیزی یادم نیس

نه چیزی یادم نه چیزی یادم

جز چنتا رفیق که خاستن هرچی خوبه برام

گذاشتن هرجوره مرام

وقتی ارتا خونه نداشت

سلامتی اونکه مینوشت اسممو توی بدا

مینداختنم بیرون تکست مینوشتم یه گوشه حیاط

الان تنها دغدغم اینه که پوله دراد

داشت حتا وقتی خابه بازم میاد سوده براش

نمیرسی اینجا که ما واستادیم بدون تلاش

من نوک قله ام

ببین تو تهش کوی فراز

منو نترسون اگه یروز تنها بشم

چن سال قبل بودیم چنتا پسر

تو عکسای هم بودیم همپای هم

همسایه هم بودیم

اما یه شب

با همه لج کردم

نکرد صبر واسه من

نه یه نفر

تنها یه نخ سیگار دم در مکث

همه رفتن

چون کج راهه من

چون بی معرفته

چون بی معرفته

دلمون به چی خوش بود

دلمون به چی خوش بود