Janche, ròsa, schiavune e screziate,
cinquanta varietà n’aggio mettute.
E cu ‘sti mmane mèje ll’aggio arracquate
e, pe 'sti ccure mèje, sóngo crisciute.
Chélle ch’èrano puche, mo, so’ piante
ca ncéppano e ca schiòppano, a mumento.
Sta n’uócchio p’ògne nùdeco : e vi’ quante !
E cónta ‘sti mazzuóccole : so’ ciénto !
Ma che vulite ? ‘E ffantasìe so’ assaje.
E ce sta chi ne tène cinco o sèje.
I’ ne tèngo una…scèma quantu maje :
Tèngo na fantasìa p’e sciure miéje…
S’aràpeno e s’affàcceno, 'sti sciure,
pe mmiéz’ê fiérre d’o balcòne : e pare
ca càmpano cuntènte..llòro pure
'nziém’a chi tèngo attuórno e me so’ care.
E si’ venuta tu, bèlla e sprezzante..
bèlla e supèrba..bèlla e ‘ndifferènte..
pe t’affaccià, sènza abbadà p’e ppiante
m’ hê spezzate ‘e caruófene, ‘int’a niénte.
E i’ che vulévo fà : Sangue di Bacco !
i’ che dicévo : Guaje a cchi m’ e ttòcca !
i’..guarda…appòsta ‘e te ne dì nu sacco,
sènza parlà…t’aggio vasato..mmócca !!