Θα κρυφτώ αν δεν μ' αφήσει ήσυχη
Θα τρέξω μακριά
Μη!
Γιατί ποτέ δεν θα μπορείς να πας σπίτι πια
Άκου. Ακούγεται γνώριμο αυτό; Ξυπνάς κάθε
πρωι, πας
στο σχολείο κάθε μέρα, περνάς τις νύχτες σου στη γωνιά
σκοτώνοντας απλά τον χρόνο.
Η ζωή σου είναι τόσο μοναχική σαν ενός παιδιού χωρίς
παιχνίδι. Και τότε ένα θαύμα - ένα αγόρι. Κι αυτό
λέγεται "χαρούμενη". Τώρα η μαμά μου έιναι καλή μαμά
και μ' αγαπάει μ΄όλη της την καρδιά.
Αλλά είπε ότι είμαι πολύ μικρή για έρωτες και το αγόρι
κι εγώ έπρεπε να χωρίσουμε.
Και όσο κι αν γκρίνιαξα και ούρλιαξα, φώναξα, παρακάλεσα,
έκλαψα - μου είπε ότι
δεν ήταν πραγματικός έρωτας αλλά κοριτσίστικο καπρίτσιο.
Και αυτό λέγεται "κακό".
(Ποτέ δεν πάω στο σπίτι πια)
Τώρα αν αυτό σου συνέβη κι εσένα, μην το αφήσεις.
Μάζεψα τα ρούχα μου και
έφυγα απ' το σπίτι εκείνη τη νύχτα. Αν και με παρακαλούσε
να μείνω, ήμουν σίγουρη ότι έκανα το σωστό. Και
ξέρεις ποιο είναι το αστείο; Ξέχασα εκείνο το αγόρι αμέσως.
Αντί γι' αυτό θυμάμαι
να με βάζει στο κρεβάτι και τη μαμά μου να λέει
(Ησύχασε, μωράκι μου, μη κλαις)
(Μαμά μη γύγεις)
Μαμά!!!
(Ποτέ δεν μπορείς να πας στο σπίτι πια)
Μαμά!!!
Δεν μπορώ ποτέ να πάω στο σπίτι πια
Έχεις ποτέ αυτό το συναίσθημα και θες να την φιλήσεις και
να την αγκαλιάσεις; Κάντο τώρα-
πες της ότι την αγαπάς. Μη κάνεις στη μαμά σου ό,τι έκανα
εγώ στη δική μου. Γέρασε τόσο μόνη
στο τέλος. Άγγελοι την πήραν για φίλη τους.
(Ποτέ)
Και ποτέ δεν μπορώ να πάω στο σπίτι (ποτέ) πια
Και αυτό λέγεται "λυπημένη."