[ ورس 1 ]
جي دال :
یکمی لوسه ولی
می دونم دوستم داره
می دونم به هیچکی اون غیر از من رو نداده
موش سواره رو موجِ باد
میره بینیش رو نقطه ها
شیرینه ، از جنسِ رویامه تو اوجِ خواب
لاغر هست ولی سنگین میشینه با من
پس چشماش روشنه مثلِ آیندس
با خندش میگه منتظرتم تا برگشتت
لطیفه مثلِ بارون
مریضه مثلِ شعرام
عمیقِ احساسمون
عجیبه مثلِ تهران
عشقمون زمین ، آسمون کجاست؟
دلم بَردَست و واسه اون خداست
پس بغلمه ، همسفرمه حتی اگه راهمون جداست
میده بوی رهایی گلم
پس منم بوسیدمش و از دستش فراری شدم
هی
[ كروس ]
تهم :
میرسه ، آره وقتِ رفتن دوباره عاقبت
ساکتم من ، ساکشم دمِ در
دلش تو دستم می بوسمش میره تا سالِ بعد
میره تا سالِ بعد و میگه بیادتم
مچاله تر ، دچار درد ، خماره هم ، دنبال هم
میمونه خاطرش ، میمونه واسه من
چون میدونه خاکه تهش و تازه تره فکرش واسه کار بد
[ بريج ]
جي دال :
شب داره میره به خواب ، شب داره میره بخواب
شب داره میره به خواب ، شب داره میره بخواب
شب داره میره به خواب ، شب داره میره بخواب
شب داره میره به خواب
[ ورس 2 ]
جي دال :
شب داره میره به خواب
صبحِ بعد تو راه ست
گلِ من اومد گلِ بد رو باز پیچید برام
و گفت درِ گوشم این مسیر
طولانیِ و عمرِ من کوتاست
گفت به من قول بدم رو راست باشم باش
تا زندگی تابلو شه ، ما نقاش
آه ، باز اشک هاش
خندیدن بم از روی دو تا گونه هاش
گفتن همه چی خوبه و شبِ تیره روزه باش
دلش حتی اگه خونِ باز هم ب
از هم میشه خونه واست
بوسه ها تب دارن و میشه بدن و روحِ ما گرم
دورِ راهم و نزدیکم
به اون روزی که از این شهر من میرم
و موندگاره این حس نمیشه معنیش کرد
پس این خطو زدیم بَدو بی حس شدیم از این درد
هیچوقت نمیگه آخرشه
هیچوقت نگفت نه هیچوقت
[ كروس ]
تهم :
میرسه ، آره وقتِ رفتن عاقبت دوباره
منم ساکتم ، ساکشم دمِ در ، دلش توی دستم
می بوسمش میره تا سالِ بعد
میره تا سالِ بعد و میگه بیادتم
مچاله تر ، دچار درد ، خماره هم ، دنبال هم
میمونه خاطرش ، میمونه واسه من
چون میدونه خاکه تهش و تازه تره فکرش واسه کار بد