Bügün seni ve beni hatırlatan birilerini gördüm yine,
Tüm o eski aynı soruları sordular,
Aynı bahaneyi söyledim.
Dediler ki ne utanç verici, ne utanç verici çok iyi bir aşkı kaybetmek.
Ama ben seni hiç kaybetmedim, seni hiç kaybetmedim.
Ben seni hiç kaybetmedim,
Sen hiç benim değildin.
İnanmak istediğim şeye inanmaya devam ettim.
Asla tutamayacağın konuşulmamış sözler,
Ama bu bir günah, kendine yalan söylemek, ah bir günah.
Ben seni hiç kaybetmedim, seni hiç kaybetmedim,
Ben seni hiç kaybetmedim,
Sen hiç benim değildin.
Sırf sana ihtiyacım vardı diye mi verdin verdiğin her şeyi?
Ama ben tüm aşkına tamamıyla muhtaçken (bu) yapabileceğinden fazlası mıydı?
Bazen gecenin derinliklerinde
Seni rüyalarımda görürken
Sevgi dolu dokunuşlarında kayboluyorum, bebeğim.
Nasıl gerçek göründüğüne inanamıyorum.
Ve biliyorum, evet biliyorum ki
Zamanın sonuna kadar sana sahip olacağım.
Çünkü ben seni hiç kaybetmedim,
Gerçekten kaybetmedim.
Ben seni hiç kaybetmedim
Çünkü sen hiç benim değildin.
Ben seni hiç kaybetmedim, gerçekten seni kaybetmedim,
Nasıl seni kaybedebilirim, sen hiç benim değildin.