Bir sonbahar günü Raglan yolunda
Gördüm ilk defa onu ve anladım ki
Kara saçları bana bir gün düşeceğim
Bir tuzak örecek;
Gördüm tehlikeyi, fakat yürüdüm yine de
Büyülü yol boyunca,
Ve dedim ki, ''Keder düşen bir yaprak olsun
günün şafağında.''
Grafton sokağında bir kasım ayında
Şen yürüdük kenarında
Derin bir uçurumun, orada
seziliyordu tutkunun vaadinin değeri,
Kupa kızımız* kendi aleminde
Ve ben debelenirim olmayacak şeylerde**
Ah öylesine sevdim ki git gide
Mutluluk elden uçup gidiverdi.
Ona zihnin lütuflarını verdim
Ona verdim gizli işareti
Kendini sesin ve taşın gerçek tanrılarını bilen
Sanatçılara gösteren
Ve kelime ve renkleri esirgemeden
Verdim ona söylenecek şiirler
İçinde kendi ismi ve kara saçları geçen
Mayıs tarlaları üzerindeki bulutlar gibi
Eski Ruhların uğradığı sessiz bir sokakta
Yürürken görüyorum onu şimdi
Benden uzak ve alelacele
Kabullenmeliyim ki
Sevmemiştim sevmem gerektiği gibi
Bir mahluğu ki kilden yapılma
Çünkü melek yaltaklandığında kile
Heba ederdi kanatlarını günün şafağında.