Лебединая верность [Lebyedinaya vernost'] [Belarusian translation]

Над зямлёй ляцелі лебедзі

ў сонечны дзень.

Было радасна і свéтла ім

у небе ўдваіх!..

І зямля здавалась лáскавай

ім у гэты мiг.

Але стрэліў ў птушак раптам хтось..,

і вырваўся крык!

Што з табой, мая любімая?!

Адгукнісь хутчэй!

Без тваёй любві --

неба ўсё хмурэй...

Дзе жа ты, мая любімая?!

Ты вярнісь хутчэй!

Ты красой сваёй прыемнай (пяшчотнай)* --

сэрца мне сагрэй.

I шукаў сяброўку ў небе ён,

клікаў з гнязда.

Адказала толькiцiшынёй --

птушцы -- бяда...

Заляцець ў краi шчаслівыя (далёкія)*

лебедзь не мог:

Страціўшы сяброўку верную, --

ён стаў адзінок!

Выбачáй ты мне, любімая, --

за чужое зло!

Што маё крыло --

шчасця не зберагло!..

Прабачáй ты мне, любімая,

што вясновым днём --

Як раней -- ў нябёсы сінi, --

не ўзляцець нам зноў...

І была так непапраўная

гэта бяда...

Што з сяброўкай (каханай)* не сустрэнецца

ніколі ён!..

Лебедзь зноў да воблак ўзвысiўся..,

песнь перарваў...

І бясстрашна склаўшы крылы, --

упаў на зямлю..!

...

Я хачу, каб жылі лебедзі,

чарадой ляцяць...

І няхай ад iх --

Свет дабрэй бы стаў...

Хай ляцяць па небе лебедзі

над зямлёй маёй!

Лёсам над маiм -- ляціце!.. --

У светлы свет... людзей!