Έτσι το αντιμετωπίζεις με χαμόγελο
Δεν υπάρχει λόγος για κλάματα
Γιατί πρόκειται για μικροπράγματα.
Θα θυμάσαι ακόμη το όνομά μου;
Και το μήνα που άρχισαν όλα
Θα με απελευθερώσεις με ένα φιλί;
Προσπάθησα να παραμερίσω το πέπλο;
Αν το έκανα- πώς μπόρεσα να αποτύχω;
Φοβήθηκα τις συνέπειες;
Σαστισμένος από λόγια απρόσεκτα,
Βολεμένος στο μυαλό μου.
Δε με πειράζει,
Έτσι πιστεύω,
Θα σε διώξω από κοντά μου.
Δε με πειράζει,
Έτσι πιστεύω,
Θα σε διώξω από κοντά μου.
Τώρα έδωσες σχήμα σε αυτό το υγρό κερί
Το έπλασες γεμάτο τρύπες
Γλυκιά αφοσίωση, τέρψη μου.
Αχ, είσαι τόσο όμορφη,
Και οι γυμνές εξάψεις της σάρκας
Με έβαζαν σε πειρασμό όλη τη νύχτα.
Τώρα σιχαίνομαι που σε αφήνω γυμνή.
Αν με χρειαστείς, θα είμαι εκεί,
Μη με απογοητεύσεις ποτέ.
Σαστισμένος από λόγια απρόσεκτα,
Βολεμένος στο μυαλό μου.
Δε με πειράζει,
Έτσι πιστεύω,
Θα σε διώξω από κοντά μου.
Δε με πειράζει,
Έτσι πιστεύω,
Θα σε διώξω από κοντά μου.
Και άγγιξα το πρόσωπό σου,
Η τεμπέλα η Mary-Jane* μου νάρκωσε το νου.
Και φώναξα το όνομά σου,
Οπως κάποιος εθισμένος στην κοκαΐνη
αποζητά αυτά που θα προτιμούσε να καταδικάζει.
Και άγγιξα το πρόσωπό σου,
Η τεμπέλα η Mary-Jane μου νάρκωσε το νου.
Και φώναξα το όνομά σου,
Κοκαΐνη μου...
Δε με πειράζει,
Έτσι πιστεύω,
Θα σε διώξω από κοντά μου.
Δε με πειράζει,
Έτσι πιστεύω,
Θα σε διώξω από κοντά μου.
Δε με πειράζει,
Έτσι πιστεύω,
Θα σε διώξω από κοντά μου.
Δε με πειράζει,
Έτσι πιστεύω,
Θα σε διώξω από κοντά μου.
Δε με πειράζει...