Μας χωρίζει ένας δρόμος, μα είσαι τόσο μακριά εσύ,
γιατί πρόδωσες την καρδιά μου, πες μου, γιατί;
Σ’ έναν ερημικό δρόμο μ’ εγκατέλειψες στη ζωή.
Μα την αγάπη σου δεν θα προδώσω, ακριβέ μου,
θα μείνω εδώ και πάλι θα γίνω δική σου.
Έλα να δεις τη ζωή μου πώς είναι,
ακριβέ μου, τώρα που δίπλα μου δεν είσαι.
[Επωδός:]
Το πολλοστό τσιγάρο πάλι, πάλι ανάβω,
που δεν με βοηθάει να σε ξεχάσω.
Όλο το τελευταίο είναι τάχα και όλο βγάζω,
τη θύμηση σου δεν μπορώ να κάψω.
Η καρδιά μου ήδη έχει σταματήσει,
μόνο γεύση καμένου μου ‘χει αφήσει.
Το πολλοστό τσιγάρο πάλι, πάλι ανάβω,
τη θύμηση σου, όχι, δεν μπορώ να την κάψω!
Σ’ αυτόν το δρόμο ζω τόσο καιρό μόνη,
γιατί η μοίρα το όρισε έτσι μ’ εμένα;
Να θέλω πια να μη σε θυμάμαι εσένα
και πόρτα με πόρτα να μένουμε (σαν γειτόνοι).
Μα την αγάπη σου δεν θα προδώσω, ακριβέ μου,
θα μείνω εδώ και πάλι θα γίνω δική σου.
Έλα να δεις τη ζωή μου πώς είναι,
ακριβέ μου, τώρα που δίπλα μου δεν είσαι.
[Επωδός:]
Το πολλοστό τσιγάρο πάλι, πάλι ανάβω,
που δεν με βοηθάει να σε ξεχάσω.
Όλο το τελευταίο είναι τάχα και όλο βγάζω,
τη θύμηση σου δεν μπορώ να κάψω.
Η καρδιά μου ήδη έχει σταματήσει,
μόνο γεύση καμένου μου ‘χει αφήσει.
Το πολλοστό τσιγάρο πάλι, πάλι ανάβω,
τη θύμηση σου, όχι, δεν μπορώ να την κάψω!
Μα την αγάπη σου δεν θα προδώσω, ακριβέ μου,
θα μείνω εδώ και πάλι θα γίνω δική σου.
Έλα να δεις τη ζωή μου πώς είναι,
ακριβέ μου, τώρα που δίπλα μου δεν είσαι.
[Επωδός:]